Het verhaal van de varkens.
Door: Gerda.
Hoe het begon.
In het voorjaar van 2022 arriveerden bij ons op de Groene Oase vier schattige biggetjes. We konden ze zelfs nog tillen. Dat kunnen we ons nu niet meer voorstellen. Ze zijn nog net zo lief, maar ze zijn hard gegroeid, enorm sterk, en kunnen hele bergen klei, boomstammen en grote tegels met hun snuit omhoog gooien. Wat een bikkels.
Ze hebben heel hard gewerkt. De bedoeling was dat ze ons zouden helpen om de grote hoeveelheid bramen op te eten. En dan met name de wortels, die vinden ze lekker. Dan zouden wij weer fruitbomen kunnen planten. Het zou een pilot zijn. We huurden ze van een boer, die biologisch vlees verkocht. Hierdoor konden de dieren zo’n twee jaar een goed leven leiden.
Elk dagdeel kwam een lid van de Varkenshoedersgroep de dieren verzorgen. Ook onze buren van Liberterra, met hun kinderen. Het verzorgen was elke keer een feest: als je aan kwam lopen werd je door blij huppelende, knorrende varkens begroet. Je dag was dan meteen goed.
We leerden de dieren heel goed kennen.
Dit zijn ze:
Kleine Bruine of Gandhi. Wie niet groot is moet slim zijn. Als de grotere dieren hem wegduwden, koos hij hele strategische plekken in de ruimte waardoor hij toch goed aan zijn eten kwam. Hij zocht je op, als de anderen het niet doorhadden, en dan kon je hem snel nog iets toestoppen.
Grote Bruine heeft de allerhardste knor, waarvoor we nog net geen gehoorbeschermers moesten dragen. Hij kan onrustig zijn bij het voeren, bang om te weinig eten te krijgen. Maar als je de tijd neemt, gaat hij heerlijk liggen voor een knuffelbeurt, en kan hij ook even heerlijk ontspannen.
Sjakie is wel de grootste knuffel. Met de poten gestrekt laat hij zich omvallen als je hem aait, en hij krijgt er geen genoeg van.
De bedachtzame Piglee is de onbetwiste baas van het stel. Ogenschijnlijk heel rustig, dwingt hij respect af. Hij is ook degene, die vaak een middagslaapje doet in het hok.
De modderpoel
Een hoogtepunt was het, als ze gingen badderen in de modderpoel. Dat was zo’n leuk gezicht. En dan altijd die lange, diepe zucht van de dieren als ze ontspanden in hun modderbad. Prachtig. Het was heerlijk om een beetje bij ze rond te hangen, de oren met klei in te smeren tegen de zonnebrand en Zen te worden van hun rustgevende gesmak en geslobber. Ze kregen dan ook vaak bezoek. Ze waren een trekpleister tijdens rondleidingen, voor buren en rondjes-fietsers.
Lachen
Gelachen hebben we ook. Hadden we net keurig hun waterbak uitgegraven, om deze te schoon te maken en te verversen. Nog maar net ingegraven in de zware klei, of een van de dieren ging er languit op liggen, en maakte er een bende van. Nog een erbij, en jawel, de bak was meteen vakkundig gesloopt. Ze knutselden gewoon een extra modderpoel. Moesten we weer een nieuwe drinkbak aanschaffen.
De tegels bij het hok waren echt loodzwaar. Maar licht als een veertje werden deze opgetild, op zoek naar braamwortels. Gelachen met een diepe zucht hebben we ook. Als aan het eind van de dag bleek dat er bergen klei, zware boomstammen en/of hele takkenbossen op het stroomdraad lagen.
Er valt nog veel meer te vertellen over de dieren. De verhuizing van de dieren op het terrein zelf bijvoorbeeld, was een hele spannende onderneming. Hier kan ik nog wel een hoofdstuk over schrijven.Toen hebben we ook weer gezien, hoe gevoelig de dieren zijn.
Op
Op een gegeven moment merkten we, dat ze nog harder werkten dan we gedacht hadden. Ze hadden na anderhalf jaar al een groot terrein aan bramen opgegeten. We hadden geen geschikte plek meer, op de rest van de Oase stonden duizenden jonge fruitboompjes….aangezien ze alles lusten..Dan zouden ze terug moeten naar de boer, en gingen ze naar de slacht….Ze hadden dan weliswaar een goed leven bij ons gehad, maar varkens kunnen wel 20 jaar worden…
In de tussentijd waren de Varkenshoeders ook zo gehecht geraakt aan de dieren, dat er een plan ontstond om de varkens met een crowdfundingsactie een tweede leven te geven. Heel blij zijn we, dat het bestuur van de Groene Oase ons de ruimte gaf, om de oorspronkelijke plannen bij te stellen, en een crowdfundingsactie te starten.
Hoe het verder ging
De inzamelingsactieactie was een groot succes.Met de actie kwamen we meerdere keren in het Noord-Hollands dagblad, op de radio en in weekbladen. Al snel hadden we het benodigde bedrag binnen. Het moeilijkste was het, om een nieuwe plek te vinden. Om de dieren een goed, leefbaar leven te geven heb je een ruime plek nodig, met voldoende voedsel.
We hebben wat afgebeld, geappt, gemaild en gegoogeld. Het bleef dus nog heel lang spannend.
De Buitenplaats in Eenigenburg.
Uiteindelijk, via via, belde Ilse ons, van bio-dynamische kampeerboerderij de Buitenplaats in Eenigenburg. Zij en haar man Bram wilden de dieren wel overnemen.
Wat waren we blij!!! En zo dichtbij! Een heel diervriendelijke boerderij, waar de kalfjes lang bij de moeder mogen blijven, de koeien hun hoorns mogen houden en de dieren zo min mogelijk oormerken dragen, en nog veel meer.
De dieren zijn inmiddels nog beroemder geworden. In augustus heeft het programma Binnenste Buiten opnames op de Groene Oase gemaakt. Het was natuurlijk superleuk om tijdens die uitzending ons verhaal over de varkens te kunnen vertellen.
We organiseerden op 15 oktober een afscheidsdag van de varkens met een partytent, slingers, vegan hapjes, varkenskoekjes, een heuse Varkenskwis, en heel, heel veel lekker eten voor de varkens.
Veewagen
Op 27 oktober zou Boer Bram een veewagen plaatsen, zodat de varkens daar ongeveer een week aan zouden kunnen wennen. We hadden een heel stappenplan bedacht, hoe we ze met stro en eten de wagen in gingen lokken. De bedoeling was, om de dieren zo ontspannen mogelijk over te plaatsen.
Toen Bram aan kwam rijden met tractor en veewagen, stonden ze hem kwispelend op te wachten. En tot onze grote verbazing gingen drie van de vier varkens uit zichzelf, heel ontspannen, zelfs zonder voer, de wagen in. Alleen Kleine Bruine vond het eng, die moesten we overhalen met voer. Toen besloten we, dat ze meteen mee konden. Pfff, dat ging wel heel erg snel. Veel te snel…… Voordat we het wisten, reden ze weg. Dat was even slikken!
Hoog en droog
Terwijl ik dit stukje schrijf, regent het weer. Of eigenlijk, nog steeds. Het varkensterrein op de Oase is veranderd in een moeras. Wat is het er stil…..😥 Maar de varkens zitten hoog en droog in een ruime, lichte stal. Ze hebben, ook daar weer, alles getest op vandalisme-bestendigheid😂. Kippen scharrelen gezellig tussen ze door. Naast hen een paar kalfjes, koeien en een stier. De kat komt af en toe langs. Zodra het droog genoeg is, gaan ze weer naar buiten. Want ze willen graag aan het werk, lekker wroeten.
Kom langs.
Als je langs wilt komen, kan dat altijd. Je hoeft geen afspraak te maken. Ze vinden het heerlijk als ze wat extra aandacht krijgen. Als je het leuk vindt, kun je dat als vrijwilliger gaan doen op vaste tijdstippen. Neem dan contact op met Bram en Ilse.
Adres:
De Buitenplaats
Bram, Ilse en Marrije
Surmerhuizerweg 10
1744 JC Eenigenburg
www.loeigoeiezuivel.nl
Afscheidsdag varkens: https://www.instagram.com/p/CyiYXddIpDQ/?igshid=NjZiM2M3MzIxNA==
De varkens gaan verhuizen naar Eenigenburg: https://www.instagram.com/reel/Cy8KiXzoqYa/?igshid=NTc4MTIwNjQ2YQ==
Voor meer foto’s en filmpjes, zie de Groene Oase op InstagramBinnenste Buiten, 23 oktober 2023 NPO2, te zien via NPOStart. Of: https://binnenstebuiten.kro-ncrv.nl/buitenleven/video/het-groene-voedselbos-in-koedijk
